Jak
dobrze jest spojrzeć przez okno, kiedy wstaje ranek, zobaczyć
piękne niebo, drzewa kołyszące się na wietrze. Cichutko gra
radyjko. Kocina przeciąga się, zaraz będzie się upominał o papu.
Nie za parę minut. Tu i teraz. Zaczyna się nowy dzień.
Po
południu oglądam konferencję prasową burmistrza Nowego Jorku.
Jestem przerażona. Tam mieszkałam przez 23 lata, tam jadłam chleb,
tam mam przyjaciół. Moje miasto umiera. Rozpacz. Co się dzieje z
moimi koleżankami ze szkoły? Miej ich Panie w swojej opiece.
